bi’mola EYLÜL 2019 SAYI : 1 Voleybola biraz da böyle bakalım! 10’LARIN VEDASI Jordan Larson Güldeniz Önal KADIN İNSANLAR Dünden Bugüne Efsaneler JAPONYA’DAN ALMANYA’YA Neriman Özsoy Cansu Aydınoğulları bi’ mola 10’LARIN VEDASI Jordan Larson Güldeniz Önal GUİDETTİ’Lİ MİLLİ TAKIM JAPONYA’DAN ALMANYA’YA Neriman Özsoy Cansu Aydınoğulları VOLEYBOL SEVENLER DERNEĞİ KADIN İNSANLAR Dünden Bugüne Efsaneler 10’LARIN VEDASI... Jordan Larson Eczacıbaşı Spor Kulübü’nün ilk yabancı kaptanı olarak Kulüp tarihindeki yerini aldı.. Kulübün tarihine yalnızca kaptanlığıyla değil, sahadaki duruşu, liderliği, voleybolun güç kadar teknik ve en çok da zeka istediğini göstermesiyle de adını kalın harflerle yazdıranlardan biri oldu. Eczacıbaşı’da tüm bunları yaparken de tribünle arasına hep bir mesafe koymayı tercih etti.. Kimimize göre bu tavrı “vayy karizmaya bak” olurken, kimimize göre soğuk, tipik Amerikalı’lıktı. Taa ki takımın diğer 10 numaralı oyuncusu Güldeniz’in ikinci sezonuna kadar … Güldeniz’le birlikteki ilk sezonlarında Jordan Larson bildiğimiz karizma kaptan, mesafeli Amerikalı idi. Bunda biraz da takım arkadaşlarını iyice ölçüp biçen tavrının etkisi olduğunu düşünüyorum. O mesafeli oluşunun da sebebi belki de odur ? Güldeniz de dört numarada Jordan’ın Türkiye şubesi olduğu için takım içinde kendine rakip olacak oyuncuyu ölçüp tartması, Jordan gibi biri için gayet normal bir davranışmış gibime geliyor.(?) Jordan Larson’ın kaptan olarak, Güldeniz’inse Eczacıbaşı forması ile ikinci sezonu başlarken, Jordan Larson için çok başka bir sezon açılışı oluyordu. Ve sezonun açılış maçı Vakıfbank’la oynanan Spor Toto Şampiyonlar Kupası maçı idi… Maç sonunda Eczacıbaşı kaptanı Jordan Larson daha önce hiç yapmadığı bir şeyi yapıyor, takımdan birini, Güldeniz’i yanına alıp tribüne üçlü çektiriyordu! Çok değil hatta neredeyse hiçbir zaman kaptandan bu tür şeyleri görmeye alışık olmadığımız için, bunu o günlük sezonun ilk kupasına yorsak da, Jordan Larson bunu sezon boyu sürecek bir şova dönüştürecekti. Ve Voleybol Böyle Güzeldi … Aslında sadece Jordan için değil, Eczacıbaşı Kulübü için de tribünün üçlü çekmesi (benim gördüğüm) ilkti. Güldeniz, Jordan’la tribün arasındaki mesafeyle birlikte, Eczacıbaşı tribünüyle saha arasındaki mesafeyi de kısaltıyordu. Tribündeki taraftarın sahadaki oyuncuyu da kendinden görmesi, kendini takımın bir parçası hissetmesinin de en büyük paylarından biridir. Oysa alışkın olduğumuz Eczacıbaşı tribünü Tigers’ın çoğunluğunun şirket çalışanı olmasından, yıllardır Eczacı’nın sanki Tigers dışında taraftarı yokmuş hissini uyandırıyordu. Hatta gittiğim maçlarda eğer Tigers tribündeki yerini almamışsa, Eczacıbaşı benim için de çok yalnız bir takım görüntüsü oluşturuyordu! Maçı çok sahada olup bitenlerden izleyen biri hiç olamadım. Eğer salondaysam kenardaki oyuncuların ne kadar maçın içinde oldukları hep sahadaki altıdan daha önemli olmuştur benim için. Eczacıbaşı Güldeniz ile birlikte saha kenarındaki kaptan eksikliğini de gidermişti. Özellikle Esra’dan sonra Eczacı’nın saha kenarı maçtan kopuk görünüyordu. İçeride Jordan dışarıda Güldeniz’in oluşu bir antrenör için büyük nimetlerdendir. Her iki oyuncu da takım oyununu oynayan, takım için sahada olan oyuncular. Sazı eline alıp takımı sırtladıkları zamanlarda bile takıma voleybolun birlikte oynanabildiğini anlatan çok özel iki 10 numaradır Güldeniz Önal ve Jordan Larson. Özellikle Güldeniz gibi pozitif oyunculara, voleybolu amatör ruhla ama çok da profesyonelce düşünerek yaşam şekilleri haline getiren oyunculara her takımın çok ihtiyacı vardır. Ve Jordan’ın yıllardır bilmediğimiz gülen yüzünü görmemize katkı sağlayan Güldeniz, sanırım bizim kafamızdaki “voleybolcu dediğin böyle olur” imajına biraz ters biri.. O, daha çok “insan dediğin böyle olur” deyip, İzmir’de yine bir kupa finali sonrası takımın en genç oyuncusu Merve’yi sırtına alıp seyirciye alkışlatıyordu. 2018-2019 Sezonu Eczacıbaşı sahası ve tribünü benim için en özel sezonlarındandı. Bir daha bir kaptan birini elinden tutup; “hadi üçlü çektir bize” der mi? Bir daha bir abla; “maçı bu çocuğun ateşlemesiyle kazandık”, “gelecek işte bu çocuklar” diyerek onu sırtında tribünlere alkışlatır mı? Ya da Eczacıbaşı 10’ların vedasından sonra yine fabrika ayarlarına geri mi döner?’derken Jordan olimpiyatlara hazırlanmak istediği için daha kısa süreli bir lig olan Çin ligini tercih etmesi, Motta’nın da sezon içinde takımda Güldeniz’i tercih etmemesinden iki 10 numara ile Eczacıbaşı’nın yollarının ayrılma vakti gelip çatmıştı… Herkesin tercihine saygı duymak sporun olmazsa olmazlarındandır! Son üçlüklerini takımın antrenmanındaki manşet maçını kazandıkları Ponçikler takımıyla çeken Jordan ve Güldeniz için Eczacıbaşı hikayelerinin şimdilik sonuna geliniyordu… Şimdilik diyorum, çünkü; sporda yarın kimin nerede olacağını ya da olamayacağını kimse bilemez. Belki bir gün Jordan ve Güldeniz’in yolları yine Eczacıbaşı’da kesişir… Merve tribüne üçlü çektirir… Neden olmasın? Çok nadir yaptığı şeylerden biridir Eczacıbaşı’nın ayrılan oyuncusuna aile yemeği ile vedası… Bu yemeklerin ilki (yine benim hatırladığım) Maja Poljak’a, ikincisi de Kaptan Jordan Larson’a yapıldı ve Eczacıbaşı ilk yabancı kaptanı Jordan Larson’a veda ederken, Güldeniz’in vedası da sosyal medya hesaplarından Eczacıbaşı’na; Nasıl da güzel 2 seneydi... Yeri gelir kupa kazanır- Her defasında mı fırında tavuklu patates menüsüyle bizim gönlümüzü fetheder... İsmet abi her sabah gel bir çay iç der Savaş abi, Dj Halis :) Bir voleybol takımının karakterini sadece sahadaki oyun belli etmez. Ben Eczacıbaşını çok sevdim. Büşra’sı, Gözde’si size göre belki 3 blok az yaptılar 5 sayı az aldılar ama onların bu kulübe neler kattıklarını ben şahsen 2 senede gördüm... Onların ne kadar da değerli oyuncular olduğunu... İpek Barcelonadan yanımızda hissettirdi yetmedi geldi,canını dişine kattı, Aslı abla biletlerin en çoğunu bana verdi :) Cemal abi,Asu,... Daha ismini yazamadigim kişiler... Bir kulübü sevdiren orda çalıştığın kişilerdir. Başarı hep kazanılır ama huzur kolay kolay elde edemezsin Benden guler yüzünü eksik etmeyen herkese çok ama çok teşekkür ederim. Buradan bir Güldeniz geçti bir de 3’lük çektirdi dersiniz ... Haydi eyvallah ...” diyerek adeta son üçlüsü ile herkesi selamlayarak veda ediyordu. sın. Yeri gelir hedeflenen olmaz, Maç kaybedilir , kazanılır... Antrenör seni oynatır, oynatmaz sonra yine maç kazanırsın sonra yine kaybedersin... Böyle sezon biter... Biter de bu kadar psikolojik savaşın olduğu bir ortamda bir insanın bulunduğu takım bu kadar mı huzurlu olur? Voleybol için hedefe ulaşmak için bu kadar mı kafa yorar? Taraftar demek az olur onlar her defasında mı senin enerjini yükseltir,gözlerinden ateş çıkarcasına sesleri kısılıncaya kadar bağırır? Peki ya Perihan abla? Veee Güldeniz’den çalarak ben de diyorum ki; Sosyal medyadaki fan sayfalarından bir Eczacıbaşı Voleybol Fan geçti dersiniz bir de Fatma Madi Babuşcu… Bu 10’larla birlikte biraz da benim sosyal medyadaki Eczacıbaşı voleybol fan’a vedam olsun… Teşekkürler Eczacıbaşı; hayatıma kattığın her güzel an, tüm kadın insanlar ve tanıdığım en özel 10 numaralı iki oyuncu için…